yer yuvarlağı

См. также в других словарях:

• yer yuvarlağı — is., coğ., gök b. Dünya …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yer — is., gök b. 1) Dünya 2) Bir şeyin, bir kimsenin kapladığı veya kaplayabileceği boşluk, mahal, mekân İzinsiz bir yere gitmek ne haddime? M. Ş. Esendal 3) Gezinilen, ayakla basılan taban Ayıp bir şey gördü mü kulaklarına kadar kızarıyor, gözünü… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yuvarlak — sf., ğı 1) Top veya küre biçiminde olan, müdevver Yuvarlak bir yüz. Yuvarlak bir masa. 2) is. Top veya küre biçiminde toparlak şey Birleşik Sözler yuvarlak ağızlılar yuvarlak çekirdeksiz yuvarlak hesap yuvarlak masa yuvarlak sayı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• dünya — is., gök b., Ar. dunyā 1) Güneşe yakınlık bakımından üçüncü gezegen, yer, yerküre, yer yuvarı, yer yuvarlağı, acun 2) Dış, çevre, ortam Biz dünyadan ayrı yaşarken dünya epey değişmiş. H. C. Yalçın 3) İnançları bir olan ülke veya insanlar… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• yuvar — is., anat. 1) Organizmadaki kan, lenf, süt vb. sıvılarda bulunan, genellikle yuvarlak veya oval küçük cisim 2) gök b. Yer yuvarlağı gibi düzgün olmayan küresel biçim Birleşik Sözler yuvarölçer yuvar yuvar akyuvar alyuvar orta yuvar gaz yuvarı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• düzlem küre — is., coğ. Yer yuvarlağı üzerindeki biçimleri bütünüyle bir düzlem üzerinde göstermek amacıyla çeşitli haritacılık yöntemlerine başvurularak hazırlanmış harita …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• enlem — is., coğ. Yer yuvarlağı üzerinde herhangi bir noktadan geçen paralel ile Ekvator arasındaki yay parçasının açısal değeri, arz derecesi Birleşik Sözler enlem dairesi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• gelgit — is. 1) Boşuna gidip gelme Bu gelgitten bıktım artık iş bir türlü yürümüyor. 2) coğ. Ay ve güneşin yer yuvarlağı üzerindeki çekim güçleri sebebiyle deniz yüzünde, özellikle ana denizlerde su düzeyinin alçalması, kabarması olayı, medcezir …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• granitleşme — is., jeol. İç kuvvetlerin etkisiyle yer yuvarlağı içindeki kayanın granite dönüşmesi …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• kavuşum — is., gök b. Yer yuvarlağı bir uçta kalmak üzere, yerin, güneşin ve herhangi bir gezegenin bir doğru üzerine gelmeleri, içtima Birleşik Sözler kavuşum dönemi alt kavuşum …   Çağatay Osmanlı Sözlük